լոփ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [lɔpʰ]

վանկեր՝ լոփ 

լոփ 1

1. Տիգրանակերտ՝ թուզ

լոփ 2

1. Պոլիս, Պարտիզակ, Հաճն՝ փափուկ ◆ Լոփ միս։
2. Հաճն՝ գեր, գիրուկ
3. Պոլիս, Պարտիզակ՝ մեծ կտոր ◆ Ժողովյալք արբեցեք, Թավուք-կեոքսին լավ ծեծեցեք, էլմասիեն լոփ կլլեցեք։ Ահ
4. Պոլիս, Վան՝ ուտելիքի մեկեն կուլ տալը

Արտահայտություններ

1. լոփ լոփ - Խարբերդ՝ գունդ-գունդ
2. լոփ լոփ ուտել - Նոր Նախիջևան՝ առատ-առատ ուտել ◆ Ծատուրը ... մոր արուն քրտինքով վաստըկած լոփ լոփ կուտե: Ռափայել Պատկանյան

լոփ 3

1. Մուշ, Բաղեշ, Ոզմ՝ միագույն անզարդ կարպետ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։