Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վանկեր՝ լը•ռիկ

Ստուգաբանություն

(փղքշ․) բոլորովին լուռ, ձայն ու ծպտուն չհանող, առանց ձայն ու ծպուտի ◆ Իսկ գերիները անքուն, լռիկ կարտասվեն։ (Դանիել Վարուժան)
լռակյաց ◆ Կանգնած ես կողքիս լռիկ, սգավոր։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
որտեղ կամ երբ լռություն է տիրում
առանց արտահայտելու՝ արտահայտվելու
լռակյաց, լռություն սիրող ◆ Ասլան լռիկ մեկն էր։ ◆ Արտասվեց դառնագին այդ լռիկ սենյակին մեջ։ Տիգրան Կամսարական

թաքուն պահված, չարտահայտված ◆ Արուսյակը միշտ կսիրեր մորեղբայր, բայց լռիկ: (Արփիար Արփիարյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ молча тихо (ru) ‎(molča tixo), молчаливый тихий (ru) ‎(molčalivyj tixij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։