լսակից
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [lsɑˈkit͡sʰ]
վանկեր՝ լ(ը)•սա•կից
Գոյական
- լսող, ուրիշների հետ միաժամանակ լսող ◆ Կամ ո՞ւմ է հաճելի տրանսպորտում, երթևեկելու ժամանակ ակամա լսակից դառանալ տարտամ ու անհամ ինչ-որ զրույցի։ ԵԵ
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Ֆրիդրիխ Խլղաթյան, «Նոր բառեր և իմաստներ» բառարան-տեղեկատու, Երևան, «Հայաստան», 1982 — 168 էջ։