խաղաթի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɑʁɑˈtʰi]
վանկեր՝ խա•ղա•թի
Գոյական
- (մարզ․) տախտակե կամ ցանցահյուս թի, որ գործադրվում է մարզական խաղերում (թենիս, փետրագնդակ, սեղանի թենիս) գնդակին հարվածելու համար ◆ Հերթական հարվածի պահին հանկարծ խաղաթին ընկավ թենիսիստի ձեռքից։ (Ազատ Վշտունի)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Ֆրիդրիխ Խլղաթյան, «Նոր բառեր և իմաստներ» բառարան-տեղեկատու, Երևան, «Հայաստան», 1982 — 168 էջ։