խանձադեմ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ խան•ձա•դեմ 

Բառակազմություն[խմբագրել]

Ածական

  1. (նորբ․) արևից խանձված դեմքով ◆ Կանգնած կանաչ սարի լանջին, Արևն առած որպես ծնծղա, Ծիծաղում է մի խանձադեմ ու հաստաշուրթ գեղջուկ տղա։ «Հայաստանի Հանրապետություն»

Աղբյուրներ[խմբագրել]