արժանավայել՝ արժանապատիվ կեցվածքով կին ◆ Սկեսուրը խանում-խաթուն մի կին էր, միշտ կոկիկ հագնված, անող-դնող, եփող-թափող։ ◆ Խանում-խաթում պիտի ըլլար հոն, վերջ պիտի գտներ իր ծառայի կացությունը։ ◆ -Մեր խանըմ-խաթուն մոր տեղակ-գաղթակա՜ն։ Ստեփան Զորյան◆ Հուստիանե՝ քիպար [քիբար բարեծնունդ], խանըմ-խաթուն տիկին մըն էր։
