խափանված ◆ Գնում է պատահում մի խափան ջրաղացի։ Հովհաննես Թումանյան◆ Գութանը խափան է: ◆ (Կյանքս) խափան, խոպան ու անպտուղ անցավ առանց արդյունքի։ Հովհաննես Թումանյան◆ Յուր զորությամբ խափան էր ամեն չարիքի։ (Րաֆֆի)◆ Խոփը կոտրվեց, ահա մի ամբողջ օր խափան ենք մնացել։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
