խզիկ-բզիկ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)•զիկ•բ(ը)•զիկ 

  1. Ակն՝ ստոր, վատագոհի, անարժան (անձ)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։