Հայերեն

ՄՀԱ՝ [χːmɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)•խմել

Կազմություն

Արմատ՝ խխ, վերջածանց՝ -մել^?:

Բայ

ջրից կամ շատ խոնավանալուց փափկանալ` կակղել
ջուր ներծծելով խոնավանալ
տկարությունից խիստ թուլանալ, հալից ընկնել
ԽԽՄԵԼ¹, Արարատյան, Նոր Բայազետ, Գանձակ, Շիրակ՝ Մուշ, Վան, Սիվրիհիսար, Էվերիկ՝ Սասուն՝ ԽՄԽԵԼ, Նոր Բայազետ, Մալաթիա, Եվդոկիա՝ ԽՄԽՄԵԼ, Կսր ԽԽՄԻԼ, ՊլՆոր Նախիջևան, Բալու, Քղի, Ակն՝ ԽՐԽՄԻԼ, Սիպ՝
Ջրի կամ այլ հեղուկի մեջ երկար մնալուց փափկել։ ◆ Հացը, թուղթը ջրի մեջ երկար մնալով կխխմեն։ (Հրաչյա Աճառյան)
◆ Փափկել, կակղել, Ձյունը խխմել է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
ՊՄալաթիա, Կարին, Բաղեշ՝ Բալու՝ Անձրևից՝ ջրից խիստ թրջվել։ ◆ Ճամփուն փիլոն թոնին տակ կըյնի,մե լավըմ խխմի կը։ (Ձեռագիր)
Ջավախք, Վան՝ խոնավությունից վնասվել։ ◆ Պատը խխմել է, կարող է փուլ գալ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Տան կտուրը խխմած ա։ Ա
Արաբկիր, Քղի՝ Ջրել, ոռոգել։
Ար Շատ հասնելուց լխկել (մրգի՝ հատկապես ծիրանի մասին)։ ◆ Երևանու խխմած ծիրանը, Դալմի թունդ գինին կերու խմիր, գալարոց կընկնես, փորդ ու աղիքներդ կկտրատվի։ (Խաթաբալա)
Արարատյան՝ Առողջությունը քայքայվել։
Բաղեշ՝ Մարմնի անդամները սաստիկ ցավել։
Պապեն, Եվդոկիա՝ Վրան թուլություն գալ, շատ խմելուց թմրել։
ՄԲաղեշ՝ Ջարդուփշուր անել, ծեծել։
Քամել։

ԽԽՄԵԼ², Պոլիս՝ Լաթի կտորով կրակը՝ բոցը մարել՝ հանգցնել։ (Հրաչյա Աճառյան) ԽԽՄԵԼ³, ՈՒտել, խժռել։ ◆ Ռեսը կխանա գլգլե խաց մե, կիտա փաշին, փաշեն գաթի պես կխխմե։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Հոմանիշներ

կակղանալ, կակղել, ներծծվել, թոռել, թռսխել, թռսկել, թռսնել, ջրաթաթախ լինել

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ sodden, soak, grow softer, to get sodden գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ размякать, размякнуть (ru) ‎(razmjakatʹ, razmjaknutʹ), размокать, размокнуть (ru) ‎(razmokatʹ, razmoknutʹ), промокать, промокнуть, вымокать, вымокнуть (ru) ‎(promokatʹ, promoknutʹ, vymokatʹ, vymoknutʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։