Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խ(ը)ճ•ուճ

Ստուգաբանություն

մազերի՝ թելերի և նման բաների խճճվածք, թնջուկ ◆ Խճուճը հանող, ձևող-կարող, հուցող, թխող։ Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․)բարդ իրադրություն, դժվար լուծելի վիճակ ◆ Դիվանագիտական խճուճ հարաբերություններ։ (Վահան Տերյան)

փխ Բախտավորվել, երջանկանալ։ ◆ Աստուձ օղորմի անիշատակ Մանիշակի հոքուն, նրա խճուճն էնդի հիդ գա, իմն է՝ էստի։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)

Խճուճը հիդ տալ, Թ խճճված կծիկը՝ թելը բացել։ ◆ Պառավ կնիկը տախտի վրա նստած խճուճ է հիդ տալի։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
Խճուճը հանիլ, նույնն է՝ * Խճուճը հիդ տալ։ ◆ Մե կնիկարմատ է ըլում․․․ ◆ մե օրումը հա՛մ խճճող, հա՛մ խճուճը հանող։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։