խնոթուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խ(ը)•նո•թուն
- Ղարաբաղ՝ սրբերի գերազմանների վայրից վերցրած հող, որ սնահավատների կողմից գործ է ածվում իբրև դեղ ◆ Ուխտավորներն էլ խչըհամփյուր քցըմ, խմոթուն առնըմ։ (Տմբլաչի Խաչան) ◆ Սրա խոխան վախալա, տար յըղեցին, պատառ խնոթուն լուզ տա, վար վախը կըտըրե։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։