խոզիթ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɔˈzitʰ]
վանկեր՝ խո•զիթ
- Բալու, Քղի, Խարբերդ, Պոլիս, Պարտիզակ, Արաբկիր, Սեբաստիա՝ բույս, որ վրա առաջանում են կակուղ` բայց կպչուն ձշերով սերմեր, որոնք զգեստների կամ մորթու վրա կապչելով` դժվարությամբ են պոկվում ◆ Վատ խոզիթնետեր են։ (Հ․Տեր-Հակոբյան) ◆ Փուշ-փուշ խոզիթուկները տվին ձեզի։ (Թլկատինցի)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
Կատեգորիաներ:
- Հայերեն բարբառային բառեր
- Բառեր «Հայոց լեզվի բարբառային բառարան» գրքից
- Բալուի բարբառային բառեր
- Քղիի բարբառային բառեր
- Խարբերդի բարբառային բառեր
- Պոլսի բարբառային բառեր
- Պարտիզակի բարբառային բառեր
- Արաբկիրի բարբառային բառեր
- Սեբաստիայի բարբառային բառեր
- Անհայտ բարբառով հայերեն բառեր
- Քաղվածք/Հ․Տեր-Հակոբյան
- Քաղվածք/Թլկատինցի