խոխատար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɔχɑˈtɑɾ]
վանկեր՝ խո•խա•տար
- Ղարաբաղ՝ երեխայի տեր, շատ երեխաներ ունեցող անձ ◆ Ես խոխատար մարթ ըմ, օզըմ ըմ տոն քինիմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Էս օխտն ախպերը փսակվում՝ խուխատար ըն տյառնամ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) Բալա, բա հունց անե, խւխատարա, հըսընումչի։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։