խոխատար

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խո•խա•տար 

  1. Ղարաբաղ՝ երեխայի տեր, շատ երեխաներ ունեցող անձ ◆ Ես խոխատար մարթ ըմ, օզըմ ըմ տոն քինիմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Էս օխտն ախպերը փսակվում՝ խուխատար ըն տյառնամ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) Բալա, բա հունց անե, խւխատարա, հըսընումչի։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։