խոսպտալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խոս•պ(ը)•տալ 

  1. Գավաշ՝ իրար հետ թեթև խոսքակռիվ տալ ◆ Մարդիկ խոսպրտացին ու քիչ մնաց կռվեին։ (Ձեռագիր) ◆ Մհեր, Մսրա խաթուն խոսպտան: Սասնա ծռեր
  2. մեկի վրա շարունակ խոսել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։