խուժեցնել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χuʒɛt͡sʰˈnɛl]
վանկեր՝ խու•ժեց•նել
Բառակազմություն[խմբագրել]
Բայ
- (նորբ․) ուժով՝ ստիպողաբար որևէ տեղ ներս մտցնել, խցկել (մեկին, որևէ բան) ◆ Չխորշելով որևէ կեղծիքից, շանտաժից, ուժային մեթոդներից, նա խորհրդարան խուժեցրեց «Շամիրամին»։ Հայոց Աշխարհ (օրաթերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։