խուճապահար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χut͡ʃɑpɑˈhɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խու•ճա•պա•հար
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- խուճապի մատնված, խուճապով համակված ◆ Դեռ կային ցաք ու ցրիվ խուճապահար զորամասեր։ (Գարեգին Սևունց)
- խուճապ արտահայտող, պարունակող ◆ Պակաս խուճապահար վիճակում չէին նաև… ֆաշիստական գործակալները։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Խուճապահար հայացք։
- տե՛ս խուճապարար ◆ Խուճապահարներն անտառի մյուս ծայրից կրակելով ու աղմուկով սկսեցին շարժվել դեպի դարանը։ (Վախթանգ Անանյան)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- խուճապալի, խուճապալիր, խուճապալից, տագնապահար, տագնապալից, տագնապալից, երկյուղահար, երկյուղալից, երկյուղալիր, գլխակորույս, խուճապուկ, թուլանյարդ, թուլաջիղ, խառնախուճապ (հզվդ․)
- տե՛ս խուճապարար
- տե՛ս խուճապային
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- խուճապահար անել - տե՛ս խուճապահարել
- խուճապահար լինել - տե՛ս խուճապահարվել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։