խունջիկ-մունջիկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խուն•ջիկ-մուն•ջիկ
- Լոռի, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Վան՝ խունդիկ-մունդիկ
- Նոր Ջուղա՝ նազանք ունեցող, հեզանազ, նազանի։ ◆ Առեք տարեք, խունջիկ-մունջիկ հարսն ու աղջիկ։ Հովհաննես Թումանյան
- խունջիկ-մունջիկ անել՝ գալ, նազանքով, կոտրատվելով։ ◆ Անուշը խունջիկ-մունջիկ անելով ասաց։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։