ծթռած

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡stʰrɑt͡s]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծ(ը)թ•ռած 

Ածական

1. հին, փտած (փխբ․)
2. հին ու փտած գաղափարների տեր (փխբ․)
3. կնճռոտված, խորշոմած
4. հնանալուց փչացած` քայքայված
5. ճահճացած, անշարժությունից` զարգացման բացակայությունից ապականված, նեխած (փխբ․)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ծթռածություն

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։