Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծ(ը)լ•վ(ը)•լան

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ճռվողել ◆ Երնեկ ծտին, ճյուղքի միջին Ծլվլում է, թրթռում։ Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) բլբլալ, ճլվլալ (երեխաներ մասին) ◆ Թռչունները ծլվլում էին ծառեծառ ոստոստելով։ Դերենիկ Դեմիրճյան
(փխբ․) դայլայլել, ղողանջել (երգի՝ նվագի մասին) ◆ Ծիծեռնակը չի ճթճթում, ծիծեռնակը ծլվլում է։ Հովհաննես Թումանյան ◆ ՈՒ այյսպես ծլվլաց ու կլկլաց եղանակը, արագ, ինչպես լճակի կայծկլտուք։ Դերենիկ Դեմիրճյան
(փխբ․) ուրախալից խոսել՝ ծիծաղել ◆ Լեզութ արդեն ծլվլում էր, երբ իմ մայրը հուփ ու կուչ գալով մոտեցավ։ Ագապ․ ◆ Աղջիկները ծլվլալով շրջապատեցին Սումբաթին։ Սերո Խանզադյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ tweet գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ щебетать (ru) ‎(ščebetatʹ), защебетать (ru) ‎(zaščebetatʹ), черикать (ru) ‎(čerikatʹ), зачирикать (ru) ‎(začirikatʹ), чиликать (ru) ‎(čilikatʹ), чиликнуть (ru) ‎(čiliknutʹ), журчать (ru) ‎(žurčatʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։