ծնոտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡snɔt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծնօտ

վանկեր՝ ծը•նոտ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *g՛enu- + -աւտ ածանց (կամ *g՛enəu-d). հմմտ. հին հնդկերեն hánu, ավեստերեն zanu, հունարեն γένος:

Գոյական

1. դեմքի ստորին մասի կլորավուն վերջավորությունը
2. նույնն Է՝ ծնոտոսկր
3. դեմքի այն մասը, որտեղ գտնվում են վերին ու ներքին շրթունքները և ատամնաշարերը
4. կենդանիների դունչ՝ մռութ
5. (խսկց․) կրկնակզակ, բոխախ

Հոմանիշներ

1. դունչ, կզակ, ծամելիք (հնց․), (գվռ․)` ծամոց, ծամարան, լամ, կծիկ, կուշ
2. դունր, մռութ, մորվաձակք (հնց․), (գվռ․)` խամծեծ, խամծեք, խամծերգ, (ծիուկ) (կենդանիներ) աքցան (միջատի)
3. տե'ս առատմամ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ jaw գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ челюсть (ru) ‎(čeljustʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։