երկարի՛ր, երջանիկ պահ ◆ Կա՛նգ առ, ո՛վ ակնթարթ, դու հիասքանչ ես։ Թե իմանաք՝ ինչքա՜ն դժվար էր այն կանգնեցնել։ Ավ ◆ -Ավտոբուսն այլևս չի գնա... Եվ ոչ էլ պետք է...: -Կա՛նգ առ, ակնթարթ, դու չքնա՜ղ ես Բոյաջյան ◆ Կանգ առ, ո՛վ վայրկյան... նա երջանիկ է։ ՎԱր ◆ Կը ճգնեի իրարու զոդել կրկին բոլորը, հարց տալով ինքզինքիս.- «Վայրկյան, սպասե պահ մը։ Ո՞ւր եմ ես»։ (Վիլյամ Սարոյան)
