կանչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑnt͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կանչ
վանկեր՝ կանչ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Հավանաբար բնաձայն կազմություն։ Ավելի քիչ հավանական է անմիջաբար բխեցնել հնդեվրոպական *kan- «երգել, հնչել» արմատից (առանց բաղաձայնական տեղաշարժի՝ որպես բնաձայն արմատ)։
Գոյական
- կանչելը, ձայնելը, ձայն տալը, բացականչելը
- կանչելու ձայն
- լացի բարձր ձայն, ճիչ
- աքլորի խոսելը՝ ձայն արձակելը, հավախոս, աքլորականչ
- թռչունների արձակած ձայն
- հրավեր
- հարսանիքում դրամական հանգանակություն կամ այլ նվեր, փեսայի օգտին, ծաղ
- դեպի իրեն ձգելը, առինքնելը
- հրավիրելը, հրավեր ուղարկելը, ձայն տալը
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- կանչյուն, ձայն, ձայնտուք, բացականչություն, գոչյուն, գոչում, կանչոց, կանչվռտոց, կանչվռտուք, կոչ ճիչ, աքլորականչ, հրավեր, ծաղ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- կանչ ուղարկել - հրավեր ուխարկել, հրավիրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։