կեղծ բարեպաշտություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kɛʁt͡s bɑɾɛpɑʃtutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

  1. (բրգ․) բացասական բարոյական հատկություն, որը բնորոշում է անհատին և նրա արարքները նրա կողմից բարոյական պահանջների կատարման եղանակի տեսակետից․ բարոյական ֆորմալիզմի և երեսպաշտության տարատեսակ


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։