կլիլ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կ(ը)•լիլ 

  1. Համշեն՝ սահելով վայր ընկնել ◆ Ջոմփուն կլիցավ: (Ձեռագիր)
  2. գլորել
  3. տապալել ◆ Տիբչելնին կլից անու։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։