կոմբինատորիկա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kɔmbinɑtɔɾiˈkɑ]

վանկեր՝ կոմ•բի•նա•տո•րի•կա 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

< комбинаторика < լատ․ combinare

Գոյական

  1. (գիտ․) մաթեմատիկայի բաժին, որի կենտրոնական խնդիրն է վերջավոր թվով օբեկտների զուգակցությունների, երկրաչափական պատկերների դասավորությունների և այլնի ուսումնասիրությունը, համակցաբանություն

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։