կոնցերտին

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kɔnt͡sʰɛɾˈtin]

վանկեր՝ կոն•ցեր•տին 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

< концерино < իտլ. concertina

Գոյական

  1. (երժշտ․) օդհունչ երաժշտական գործիք, քորմատիկ հնչյունաշարով (սակայն առանց պատրաստի ակորդների) հարմոն
  2. մենակատարի և նվագախմբի համար գրված փոքր ստեղծագործություն

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։