Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կոն•ֆե•դե•րա•ցի•ա

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

լատ. confoderatio, դաշինք, միավորում < конфедерация < լատ. confoederatio > ֆր. confeferation

(աշխգր․) պետական կառուցվածքի ձև
համադաշնակցություն, համադաշնություն
(դիվ․) բարդ պետության տեսակ, որը միավորում է մի քանի սուբյեկտ, որոնցից յուրաքանչյուրն ունի ինքնակառավարման չափազանց մեծ իրավունքներ, օրինակ՝ Շվեյցարիան
(տնտգ․) կազմակերպությունների միություն, միավորում
անկախ պետությունների մշտական միություն, որոնք միավորվել են իրենց գործունեությունը որոշ հարցերի վերաբերյալ կոորդինացնելու նպատակով

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։