կոռնակ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կոռ•նակ 

կոռնակ1[խմբագրել]

  1. Նոր Բայազետ, Սիփան, Վան՝ տավարի աղբը՝ կուն ձմռանն ու գարնանը կուտակելու տեղը, որտեղ ոտներով կուն տրորելով՝ տափակեցնում են և մայիսի վերջին բահով կտրում ու աթար պատրաստում ◆ Կողողը տրիր ի կոռնակի վրան։ (Մանվել Ասատրյան)
  2. մի տեղ կուտակված ու տափակացրած տավարի կու ◆ Կոռնակից մի շերտ կտրեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
  3. փողոց թափված թրիք, անասնաղբ, որ անցորդներից կոխորտվելով ամրանում է
  4. ընդհանրապես կու

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. կոռնակ կտրել - տավարի աղբից աթար՝ վառելիք պատրաստել ◆ Քելե էրթանք կոռնակը կտրենք: Սահակ Ամատունի

կոռնակ2[խմբագրել]

  1. շան լակոտ
Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։