կուլմիանացիա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kulmjɑnɑt͡sʰˈjɑ]

վանկեր՝ կուլ•մի•նա•ցի•ա 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

< кулминация < լատ. culmen (culminis) գագաթ

Գոյական

  1. որևէ բանի զարգացման՝ լարման գերագույն կետ՝ աստիճան, գագաթնակետ
  2. (աստղգ․) լուսատուփի անցումը երկնային միջօրեականով, այսինքն՝ լուսատուփ ամենաբարձր կամ ամենացածր դիրքը երկնքում

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։