կպոց
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kpɔt͡sʰ]
վանկեր՝ կ(ը)•պոց
- Վան՝ կերակուրի տակի այրած և ամանի կպած մասը
- որևէ բանի կտորներ իրար միացրած` կպցրած
- (փխբ․) ուրիշի օձիքից պոկ եկող, մեկին երկար զբաղեցնող (անձ)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։