կռիչ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կը•ռիչ 

կռիչ1[խմբագրել]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (տեխ․) շոգեմուրճի հարվածող՝ կռող մասը

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

կռիչ2[խմբագրել]

  1. Բասեն՝ կտրիճ, քաջ, խիզախ ◆ Շատ էլ կռիչ ու սրտոտ էր։ (Ձեռագիր)