կռություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [krutʰˈjun]
վանկեր՝ կռ•ութ•յուն
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) կուռ, ամուր լինել ◆ կուռ, ամուր լինելը ◆ բռնապետության ձգտող գաղափարական մարմինը հարկավոր կռություն և իշխանություն ունենալու համար կարիք ունի ներքին խիստ հիերարխիայի։ Լրագիր
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։