կտրտուկք

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [ktɾtukkʰ]

վանկեր՝ կ(ը)•տ(ը)ր•տուկք 

1. Պոլիս, Նիկոմեդիա, Ալաշկերտ, Սասուն, Քղի՝ կտոր-կտոր եղած, պատառոտված, հնացած (շոր, կոշիկ և այլն)
2. Պոլիս, Սեբաստիա՝ (փխբ․) մորմոքող, վիշտ պատճառող, սրտառուչ ◆ Ինչ սիրտ կտրտուկ կընե։ (Հրաչյա Աճառյան)
3. Պոլիս՝ տկարություն, թուլություն, հոգնություն, ուժաթափ լինել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։