հալղա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hɑlˈʁɑ]
վանկեր՝ հալ•ղա
- ընդհանրապես օղակ ◆ Շողո բաջու փատե քուղին հալղան ընկնել էր։ (Ձեռագիր) ◆ Դուրգյարը փշերին պոչկին հալղաները ամրցուցին, ալ ջուր բաց չէր թողնե։ ՀԺհք ◆ Չվալի հըղլակները կարեց։
- Թբիլիսի, Կարին՝ մետաղե օղակ փայտե դույլի, տակառի
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։