հասարակության մեջ կամ մի մարզում ծագումով, հմտություններով և այլնով աչքի չընկնող մարդ ◆ Այս պարոնը հասարակ մահկանացուներից չէր, նա էլ օրիորդ Ամալիայի նման իշխանական ծագումն ուներ։ (Մուրացան)◆ Ընտ երևույթին, Թումանյանի արձակի թարգմանությունն ավելի հասարակ բան համարելով՝ այդ գործը հանձն են առել «հասարակ մահկանացուներ»: «ՍՀ» ◆ Իր ընկերային [«հասարակական»] բարձր դիրքին բերմամբը կրնար հասարակ մահկանացուի մը բացառիկ ու նախանձելի էակի մը հանգամանքը տալ։ Եր ◆ Մանավանդ թե ճշմարիտ թշնամանք մը կ՚ըլլա երբոր [երբօր] հրապարագիրը մը, պարզ օրագրող [«լրագրող»] մահկանացու մը, իր գաղափարները, իր առաջարկությունները կը ներկայացնե։ (Գրիգոր Զոհրապ)◆ Գլուխը վեր բռնած մարդ մը, միշտ վեր բռնած սովորական մահկանացուի մը հետ չշփոթվելու ջանքով մը։ (Գրիգոր Զոհրապ)◆ Օգնել է, որ... բնակարան ստանա ոչ թե որպես սովորական մահկանացու՝ նորակառույց թաղամասերում, այլ կենտրոնում։ «Հայաստանի Հանրապետություն»
