հավա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hɑˈvɑ]
վանկեր՝ հա•վա
- Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Կարին, Խարբերդ, Սասուն՝ կլիմա, եղանակ ◆ Հավան մեկեն փոխվավ, ցրտերն ընկան։ (Ձեռագիր)
- երգի, երաժշտության եղանակ, նվագ ◆ Դուր ա գալիս զուռնի հավեն: (Ակսել Բակունց) ◆ Ինչ հավա ասիս պար ըն կեամ։ (Տմբլաչի Խաչան)
- Վան, Մոկս՝ երկինք, օդ ◆ Ջադուն հեծավ կարասը քշեց ու հավայեն գնալով իջավ Անտես-աննմանի բաղչան։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
- Ղարաբաղ՝ բարկություն, զայրութ ◆ Ախպորը հվավ ա մեծ-մեծ խոսում։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
Կատեգորիաներ:
- Հայերեն բարբառային բառեր
- Բառեր «Հայոց լեզվի բարբառային բառարան» գրքից
- Արարատյան բարբառային բառեր
- Թբիլիսիի բարբառային բառեր
- Ղարաբաղի բարբառային բառեր
- Կարինի բարբառային բառեր
- Խարբերդի բարբառային բառեր
- Սասունի բարբառային բառեր
- Անհայտ բարբառով հայերեն բառեր
- Քաղվածք/Ձեռագիր
- Քաղվածք/Ակսել Բակունց
- Քաղվածք/Տմբլաչի Խաչան
- Վանի բարբառային բառեր
- Մոկսի բարբառային բառեր
- Քաղվածք/Գարեգին Սրվանձտյան