հավա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ հա•վա 

  1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Կարին, Խարբերդ, Սասուն՝ կլիմա, եղանակ ◆ Հավան մեկեն փոխվավ, ցրտերն ընկան։ (Ձեռագիր)
  2. երգի, երաժշտության եղանակ, նվագ ◆ Դուր ա գալիս զուռնի հավեն: (Ակսել Բակունց) ◆ Ինչ հավա ասիս պար ըն կեամ։ (Տմբլաչի Խաչան)
  3. Վան, Մոկս՝ երկինք, օդ ◆ Ջադուն հեծավ կարասը քշեց ու հավայեն գնալով իջավ Անտես-աննմանի բաղչան։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
  4. Ղարաբաղ՝ բարկություն, զայրութ ◆ Ախպորը հվավ ա մեծ-մեծ խոսում։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. Հավա առնել, Լավ եղանակ լինել
  2. Հավա առնել,
    1. ցուրտ առնել, մրսել
    2. մաքուր օդի դուրս գալ, իրեն հովին տալ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։