Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ յարակից

վանկեր՝ հա•րա•կից

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

մի բանի կից, մի բանի հետ եղող ◆ Հարակից գրություն։
որևէ հիմնական բանի զուգակցող, մի բանին իբրև հավելում՝ լրացում հանդիսացող ◆ Հարակից զեկուցում։
մի բանի մոտ՝ մերձավոր, մի բանի հետ շփման կետեր ունեցող ◆ Հարակից գիտություններ՝ գիտակարգեր։
ընկերակից, ուղեկից (հնց․)
մի բանի հետ առնչություն ունեցող, առնչակից
անկարևոր, երկրորդական (փխբ․)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ прилагаемый (ru) ‎(prilagajemyj), приложенный (ru) ‎(priložennyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։