Դասական ուղղագրութեամբ՝ հեռաւոր
վանկեր ՝ հե•ռա•վոր
հեռվում գտնվող՝ եղող ◆ Հեռավոր
մեծ ժամանակամիջոցով անջատված, անցած կամ գալիք ◆ Հեռավոր
դեպի հեռուն ձգվող՝ տարածվող ◆ Հեռավոր
ազգականությամբ ոչ մերձավոր, շատ հեռու ազգակցական կապ ունեցող ◆ Հեռավոր
(փխբ․) ◆ Հեռավոր (փխբ․) ◆ Հեռավոր ոչ հարազատ, խորթ, օտար
(փխբ․) ◆ Մերձավորին դու կենսատու, հեռավորին (Շոթա Ռուսթավելի)
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։
