հնճարքող

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [hnt͡ʃɑɾˈkʰɔʁ]

վանկեր՝ հ(ը)ն•ճար•քող 

  1. Կարին՝ հորինող, հնարող, ստեղծող ◆ Ախ, ի՞նչ ըսեմ, աս կռիվը հնմճարքողի օխտը պորտը գոռբագոռ դառնա։ (Հակոբ Մանանդյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։