հուտա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ հու•տա
- Մուշ, Սեբաստիա, Խարբերդ, Բալու, Ակն, Էվերիկ՝ տե՛ս հուդա (2) ◆ Քանի սև Հարոն հուտա էր, երկու պտղունց թուխ դեղ աչքերս կը քսեր։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։