հրաշունչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɾɑˈʃunt͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ հ(ը)•րա•շունչ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- հուր արտաշչող, ներսից բոց ու կրակ ժայթքող
- հրեղեն շունչ ունեցող, շատ թաք, կիզիչ
- (փխբ․) եռանդ՝ ողևորություն ներշնչող, բորբոքող
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- բոցաշունչ, հրաբուխ, կրակաշունչ
- (փխբ․) բոցավառ, հրավառ, կրակոտ, հրաբորբոք, հրաբորբ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ[խմբագրել]
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։