ճիվ-ճիվ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ճիվ-ճիվ 

Մուշ, Էվերիկ, Սեբաստիա՝

  1. թռչունների (հատկապես ծտերի) հանած ձայնը, ճռվողյուն
  2. մանկական խաղ, որ խաղում են միմյանց ձեռքերի մորթը բթամատով և ցուցամատով բռնելով՝ աշտարակ են ձևացնում և արտասանում ◆ Ճիվ-ճիվ ճիվանի, ճիվ-ճիվ մատնոցի, Սև ագռավը բռնեցի, ոռից հավկիթ հանեցի, մեղրով տապկեցի, Սանամերին կերցուցի։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։