Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր ՝ մահ•կա•նա•ցու
մահվան ենթակա, մեռնող, մահացող
անցավոր, ոչ մնայուն
(փխբ․) մարդ
ադամածին, հողածին, հողեղեն, հողաստեղծ, մարմնավոր, երկրավոր, երկրածին, երկրաբնակ, մահավոր, մահացու, բնամահ, կանացածին, մայրածին, մայրածնունդ, դեմետրածին, եղծական, եղծանելի, մեռոտ
տե՛ս մարդ
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։
