մատուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ մա•տուկ
- Մուշ, Կարին, Վան՝ մի տեսակի մանր խոտ, ունի քաղցրահամ արմատ, որի տերևները ուտում են ◆ Աղջիկները քնացել էին մատուկ ժողվելու։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։