մեկի բարի ժամին

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն դարձվածք

  1. (բրբ․) լավ տրամադրության, չչարացած ժամանակ (մի բան, որ այսինչի հետ քիչ է լինում) ◆ -Դե շուտ, խնդրանքդ ներկայացրու, քանի պետի բարի ժամին ես հանդիպել։ ◆ -Շահի ոտքն է ընկում , գանգատվում։ ◆ Շահի բարի սահաթին էր... ◆ -Այ նալլաթ նրա բարի սահաթին: (Ավետիք Իսահակյան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։