մնջալելուիա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ մ(ը)ն•ջա•լե•լու•ի•ա
- Կարին, Ախալցխա՝ մունջ ալելուա, հին սովորություն, ըստ որի դեկտեմբերի 31-ի երեկոյան, Նոր տարին սկսվելու լուսադեմին ալելուա էին ման գալիս իրար տները և երդիկից տոպրակ կամ գուլպա էին կախում, իսկ տանեցիք տոպրակի մեջ ուտելեղեն կամ այլ ընծաներ էին դնում, որը կախողը վեր է քաշում և գնում ուրիշ տուն կամ խանութ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։