մոնոդիա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ մո•նո•դի•ա 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

< монодия < հուն. monōdia, բառացի՝ «մի երգչի երգ, մեներգ»

Գոյական

  1. (երժշտ․) (պատմ․) Հին Հունաստանում երգչի երգեցողությունը ավլոսի, կիթառի կամ քնարի նվագակցությամբ
  2. միաձայն երաժշտություն, որը ձևավորվել է բացառապես մելոդիկայի միջոցներով
  3. այդպես է ընդունված անվանել մենակատարային, ինչպես նաև` ունիսոնային կամ օկտավային խմբական երգեցողությունը կամ նվագը, միաձայնություն

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։