մութ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

«մութ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Դասական ուղղագրութեամբ՝ մութ

վանկեր՝ մութ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *meut-՝ *meū- «խոնավ, կեղտոտ, կեղտոտել» արմատից. հմմտ. հին իռլանդերեն mother «մութ», անգլերեն muddy «ցեխոտ»։

Գոյական

  • մթություն, խավար
  • երեկո
  • (փխբ․) տխրություն, վիշտ ◆ Մութը պատեց հոգին։
  • գիշեր (սովորաբար օր կամ ցերեկ բառերի հետ) ◆ Տքնիր օր ու մութ: (Անահիտ Սահինյան)
  • (փխբ․) տգիտություն, անգիտություն, խավար ◆ Մեր հոգիները դեռ մնացին մութին մեջ։ Վազգեն Շուշանյան
  • (փխբ․) մռայլություն, տխրության՝ վշտի արտահայտություն ◆  Վեզիրն եկավ նորից պալատ՝ տխուր Էր նա, մութն երեսին։ (Շոթա Ռուսթավելի)

Ածական

  • մուգ, ոչ բաց
  • խավար, ոչ լույս
  • խավար, չլուսավորված (տեղ)
  • մռայլ, մռայլամած, մռայլադեմ (փխբ․)
  • անպարզ, անհասկանալի, ոչ պարզ, ոչ մատչելի (փխբ․)
  • ոչ խրախուսելի, վատ, ստոր, չար Ֆինանսական մութ մեքենայություններ (փխբ․)
  • անուրախ, տխուր, վշտահար (փխբ․)
  • կասկածելի, ոչ բարեհամբավ (փխբ․)
  • ոչ գիտակից, անգիտակից, տգետ ◆ Մարդիկ այդ մութ լոկ ուտելու են ընդունակ (Ե. Չարենց) (փխբ․)
  • խորհրդավոր, անըմբռնելի ◆ Մի մութ մոգությամբ՝ սկսվեց տարվել մտքերով _ այնքան նոր ու անսովոր (Ե. Չարենց) (փխբ․)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  • խավար, աղջամուղջ, մթոգթյուն՛ մթար, գիշեր, (հզվդ․) նսեմափակ, նսեմափապ (բրբ․) ականակիր, ականակուր, ճետիկ