նախադրյալ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [nɑχɑdɾˈjɑl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ նախադրեալ

վանկեր՝ նա•խա•դ(ը)ր•յալ 

Գոյական

1. որևէ երևույթի հանդես գալու կամ նրա իրականացման նախնական անհրաժեշտ պայման ◆ Հաջողության նախադրյալ:
2. դատողության՝ դրույթի և այլնի անհրաժեշտ հիմք՝ հիմունք ◆ Այդ փոփոխությունները իրագործվում են նախադրյալների ծագմանը զուգընթաց։ (Դասագիրք)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։