նախրահաց

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [nɑχɾɑˈhɑt͡sʰ]

վանկեր՝ նախ•րա•հաց 

  1. Կարին՝ նախրորդին հերթով (օրը մի ընտանիքի կողմից) տրվող հաց ◆ Էսօր նախրահացի մեր դորն է։ (Ձեռագիր)
  2. նախրապանին իբրև վարձ տրվող հացահատիկ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. շեն տո՞ւն նախրահաց
    1. ունևորները նույնիսկ նախրապանի վարձը չուզելով են տալիս
    2. ունևորները իրենց համար կատարած ամենաչնչին վարձն անգամ դժվարությամբ են տալիս

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։